Γράφει ο Ηλίας Αναγνωστάκης
Η μυστηριωδης, αποκοσμη και απίστευτα αιμοβορα Θρησκεια των Αζτεκων (Mexica) ηταν το κεντρο της κοσμοθεωρια τους, και εν πολλοις η κινητήριος δυναμη της πανίσχυρης Αυτοκρατοριας τους. Με Θεους βεβαια, σαν τον Ηuitzilopochlii (Αριστεροχειρο(!) Κολιμπρι), Quetzalcoatl (Ιπταμενο ερπετο) και τον υποχθονιο Τlaloc δεν θα περιμενε κανεις και πιο νορμαλ καταστασεις….
Μονο στο διάστημα 1450-1520, οι Αζτέκοι ουτε λιγο, ουτε πολύ, απαιτουσαν σαν φορο υποτελειας, ένα φορο αιματος κατ’ουσιαν, από τα υποτελή τους κρατιδια (Tlascala, Zapotec, Mixtec, Holula) 20.000(!) θυματα τον χρονο, ενώ όταν οι αριθμοι δεν επαρκουσαν η οι συγκεκριμένες πολεις-κρατη τα ειχαν φτυσει, εκαναν και μακρινες εκστρατειες μεχρι και την Γουατεμαλα, τους λεγομενους “Πολεμους των λουλουδιών” για να συγκεντρωσουν τον απαιτουμενο αριθμο θυματων, για να ικανοποιησουν τους Θεους τους, ώστε να παει καλα και η σοδεια. Οι Αζτέκοι ιερεις, από την πολλη εξασκηση, ειχαν γινει τοσο γρηγοροι, ώστε θυσιαζαν και ξεριζωναν την καρδια ενός θυματος σε λιγοτερο από 10″.
Οι περιγραφες που δινουν οι Ισπανοι κατά την διαρκεια της πολιορκιας της Tenochtitlan είναι ανατριχιαστικες. Ο Bernard Diaz αναφερει ότι “το καλοκαιρι του 1521, μετα απο σφοδρες οδομαχίες κατορθώσαμε και φτασαμε στον περιβολο του Μεγαλου Ναου. Ειδαμε από μακρια τους 68 συντρόφους μας και 7 αλογα που ειχαν πιαστει αιχμάλωτοι μια μερα πριν. Οι Ιερεις τους ανεβαζαν στο πλατωμα, τους ξεγυμνωναν και με γρηγορες κινησεις τους ξεριζωναν την παλλομενη ακομη, καρδια. Μετα τους αποκεφαλιζαν, τους εκοβαν τα χερια και τα ποδια, τα μαγειρευαν και τα ετρωγαν με ντοματα και πιπερι, ενω από τα κεφαλια εγδερναν το προσωπο, και το ξεπατικωναν, μαζι με τις γενειάδες(!) ενώ ότι ειχε απομεινει από τον κορμο και τα εντόσθια τα πετουσαν στα ζωα του ζωολογικου τους κηπου. Οτι ειχε απομεινει δε απο τα κεφαλια, τα τοποθετουσαν κατα σειρα μαζι με αυτα των αλογων (!) στην “Μπαρα Κρανιων” (Jonbatlii- Πανω δεξια στην εικονα). Η τυχη των αλογων δεν ηταν καλυτερη…”
Πραγματι, όταν οι Ισπανοι κατορθωσαν και ανεβηκαν στο πλατωμα του Ναου, αντικρυσαν ένα φρικιαστικο θεαμα. Ένα δωματιο 8Χ4Χ3 ηταν καλυμμενο σε ολο το μηκος, πλατος και υψος με αλλεπαλληλες στρωσεις αποξηραμενου αιματος, ώστε “Ακομα και οι πιο εμπειροι χασαπηδες της Σεβίλλης να μην μπορουν να αντεξουν ουτε ένα λεπτο” (Bernard Diaz, annales de Conquista 34-9), ενω ο εμβροντητος Fernadez Tapia μετρησε με χοντρικους υπολογισμους, 160.000(!) κρανια πανω στο Jonbatlii, θλιβερα απομειναρια θυσιων αιωνων…
Περιττο να ειπωθεί βεβαια, ότι οι Ισπανοι έσφαξαν ολους τους Ιερεις με συνοπτικες διαδικασιες. Ηταν ένα πολύ μακρυ, και αιμοβορο καλοκαιρι αυτό του 1521…..
