Γράφει ο Μανώλης Χατζημανώλης
Tον χειμώνα του 54 π.Χ, η Γαλατία βρισκόταν σε αναβρασμό. Οι επιδρομές του Γάιου Ιουλίου Καίσαρα στην Βρετανία, αν και παρουσιάστηκαν στην ρωμαϊκή κοινή γνώμη ως μεγάλες στρατιωτικές επιτυχίες, δεν είχαν επιφέρει ουσιαστικά αποτελέσματα, ενώ οι Γαλάτες είχαν αρχίσει να δυσανασχετούν με την όλο και πιο απροκάλυπτα αυταρχική συμπεριφορά του Ρωμαίου ανθυπάτου. Η δυσαρέσκεια αυτή θα εκδηλωνόταν τελικά ως ανοικτή εξέγερση στην Βελγική.
Οι Βέλγοι, πέρα από την κάλυψη του λογιστικού κόστους των εκστρατειών του Καίσαρα στην Βρετανία, έπρεπε να υποστούν και την συνεχιζόμενη ρωμαϊκή παρουσία στις χώρες τους, αφού εκεί βρίσκονταν και τα περισσότερα χειμερινά καταλύματα των καισαρικών λεγεώνων. Η επανάστασή τους σύντομα εξελίχθηκε σε κρίση, καθώς δύο λεγεώνες (περίπου 9.000 άνδρες) υπό τους λεγάτους Σαβίνο και Κόττα καταστράφηκαν από τους Εβουρόνες του πανούργου οπλαρχηγού Αμβιόριγα, ενώ οι πολεμοχαρείς Νέρβιοι επιτέθηκαν στα καταλύματα της XI λεγεώνας του λεγάτου Κικέρωνα θέτοντάς την υπό καθεστώς πολιορκίας.
Αν και ο Καίσαρας κατάφερε να καταστείλλει τελικά επιτυχώς την εξέγερση των Βέλγων μέσα στο 53 π.Χ, οι συγκρούσεις που έλαβαν χώρα υπήρξαν σφοδρότατες και περιγράφονται λεπτομερώς στο 5ο βιβλίο του έργου του “Περί του Γαλατικού Πολέμου”. Στην εξιστόρηση αυτή, ο Καίσαρας κάνει ιδιαίτερη μνεία στην ανδρεία που επέδειξαν δύο εκατόνταρχοι της XI λεγεώνας: O Λούκιος Βορήνας και ο Τίτος Πούλλος.
Τους δύο αξιωματικούς χώριζε μεγάλη αντιπαλότητα και διαρκώς ανταγωνίζονταν ο ένας τον άλλον. Έτσι καθώς πολεμούσαν και οι δύο στην πρώτη γραμμή των οχυρωμάτων της 11ης εναντίον των Νερβίων, ο Πούλλος, σε μια προσπάθεια να διακριθεί έναντι του Βορήνα, υπερπήδησε το ρωμαϊκό ανάχωμα και επιτέθηκε μόνος κατά των εχθρών. Αφού διαπέρασε έναν Νέρβιο με το pilum του, ο παράτολμος εκατόνταρχος δέχτηκε το πλήγμα ενός εχθρικού ακοντίου στο ύψος της ζώνης του, ενώ σύντομα περικυκλώθηκε από τους μαινόμενους Νερβίους. Σε βοήθειά του τότε έσπευσε ο άσπονδος ανταγωνιστής του Βορήνας ο οποίος, μην θέλοντας να φανεί λιγότερο άξιος, είχε επίσης αποκοπεί από τις ρωμαϊκές γραμμές ακολουθώντας το παράδειγμα του Πούλλου. Αφού φόνευσε έναν εχθρό και έτρεψε σε φυγή τους υπόλοιπους, ο Βορήνας παραπάτησε στο ανώμαλο έδαφος καθώς τους κατεδίωκε και σύντομα δέχτηκε την αντεπίθεση των αναθαρρημένων Βέλγων. Στο πλευρό του τότε βρέθηκε ο Πούλλος και έτσι οι δύο ανταγωνιστές, μετά από σκληρό αγώνα και αφού έσφαξαν πολλούς εχθρούς, κατάφεραν να επιστρέψουν στις ρωμαϊκές γραμμές υπό τις αποθεωτικές ζητωκραυγές των λεγεωναρίων τους.
Αν και η μοίρα θα έφερνε τελικά τους δύο τρομερούς Ρωμαίους σε αντίπαλα στρατόπεδα κατά τον Εμφύλιο που θα ακολουθούσε ανάμεσα στον Καίσαρα και τις συγκλητικές δυνάμεις, η ανδρεία τους έμεινε στην αιωνιότητα αποτελώντας χαρακτηριστικό παράδειγμα της ρωμαϊκής virtus μπροστά στην οποία θα γονάτιζε περισσότερο από το ένα τέταρτο του τότε γνωστού κόσμου…
