Ο “Καποδίστριας” του Σμαραγδή και το Βυζάντιο

Στὸ Documernto, ὁ ἀρθρογράφος «Χρ. Κ.» γράφει πὼς «Το Βυζάντιο δεν αποτελεί στοιχείο του Ελληνισμού προεπαναστατικά ούτε στη διάρκεια του Αγώνα και ουτε οι Διαφωτιστές το αναφέρουν.»

Γιάννης Ταχόπουλος – Facebook

Τυχαίνει ὡστόσο μερικοὶ νὰ γνωρίζουν ὅτι στὶς ἐθνοσυνελεύσεις τοῦ 1821 ὁρίστηκαν τὰ παρακάτω, καὶ ὅτι οἱ Βυζαντινοὶ σύμφωνα μὲ τὰ ἐπίσημα κείμενα τοῦ 1821 εἶναι οἱ:

– «Ἀείμνηστοι Χριστιανοὶ Αὐτοκράτορες τ ῆ ς Ἑ λ λ ά δ ο ς» (Νομικὴ Διάταξις τῆς Ἀνατολικῆς Χέρσου Ἑλλάδος ἢ Ὀργανισμὸς τοῦ Ἀρείου Πάγου (1821), τμῆμα Γ΄, κεφάλαιο Α΄, Β΄).
–«Ἀείμνηστοι Χριστιανοὶ ἡ μ ῶ ν Αὐτοκράτορες» (Προσωρινὸν πολίτευμα τῆς Ἑλλάδος (1822), Τίτλος Ε΄, τμῆμα Θ΄, ϟη΄)
–«Ἡ μ έ τ ε ρ ο ι ἀείμνηστοι Χριστιανοὶ αὐτοκράτορες τῆς Κωνσταντινουπόλεως» (Νόμος τῆς Ἐπιδαύρου (1823), Τμῆμα Ζ’, κεφάλαιο Θ΄, π΄).
Στὸ ἴδιο, πδ΄: «Ὅλοι οἱ κριταὶ ὑπόκεινται εἰς εὐθύνας κατὰ τοὺς κατὰ κριτῶν βυζαντινοὺς χριστιανικοὺς νόμους».
– «Ἡ μ έ τ ε ρ ο ι ἀείμνηστοι βυζαντινοὶ αὐτοκράτορες» (Πρακτικὰ τῆς Β΄ Ἐθνικῆς τῶν Ἑλλήνων Συνελεύσεως συγκροτηθείσης ἐν Ἄστρει, 1 Ἀπριλίου 1823).
–Στὶς 1 Μαΐου 1827, ἡ Ἐθνοσυνέλευση τῆς Τροιζήνας ἀποφάσισε ἡ Ἑλλάδα νὰ διαιρεθεῖ σὲ «Θέματα», τὰ ὁποῖα μὲ τὴ σειρά τους θὰ διαιροῦνταν σὲ ἐπαρχίες. Ὅπως εἶναι γνωστό, τὸ «Θέμα» ἦταν ἡ βασικὴ διοικητικὴ διαίρεση τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας ἀπὸ τὸ 667 ὣς τὸ 11ο αἰ. ἐνῶ θέματα ἀπαντοῦν ὡς διοικητικὲς διαιρέσεις ἀκόμη καὶ στὴν Αὐτοκρατορία τῆς Νίκαιας (13ος αἰ.), δηλαδὴ τουλάχιστον γιὰ 6-7 αἰῶνες. Βλ. Ἀρχεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Παλιγγενεσίας 3, 1821 – 1832, Αἱ Ἐθνικαὶ Συνελεύσεις, τόμος πρῶτος, Ἀθήνα 1971, σσ. 536-537:
«Διάταξις διοικήσεως τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας. Α΄ Ἡ ἑλληνικὴ ἐπικράτεια διὰ τὴν ἐσωτερικὴν διοίκησίν της, διαιρεῖται εἰς θέματα. Β΄ Θέμα εἶναι ἄθροισμα ἐπαρχιῶν».

Τὰ παραπάνω καθιστοῦν τελείως ἀβάσιμη τὴν ἄποψη τοῦ Documento. Θὰ μποροῦσα παρομοίως νὰ κάνω λόγο, μὲ συγκεκριμένα κείμενα τῶν ἐποχῶν ἐκείνων, καὶ γιὰ τὴν προεπαναστατικὴ ἀποδοχὴ τοῦ Βυζαντίου, καθὼς καὶ γιὰ τὴν ἀποδοχή του ὡς ἑλληνικοῦ ἀπὸ τοὺς (περισσότερους) Διαφωτιστές. (Ἐνδεικτικά, οἱ Ἄνθιμος Γαζῆς, Δ. Καταρτζῆς, Π. Κοδρικᾶς, Φιλιππίδης – Κωνσταντᾶς, Γ. Φατζέας, Δ. Ἀλεξανδρίδης, Ἀ. Χριστόπουλος κ.ἄ.) Ἀλλὰ ἀρκεῖ ἡ ἀναφορὰ στὸ ’21, γιὰ νὰ δειχτεῖ ὅτι ὁ ἀρθρογράφος μιλᾶ γιὰ πράγματα ποὺ ἀγνοεῖ.

Οὔτε λατρεύω τὸν Καποδίστρια, ὅπως πολλοί, οὔτε μὲ συγκινοῦν οἱ ἐθνοπατριωτικὲς ταινίες. Ποὺ θὰ τὶς προτιμοῦσα, παρὰ ταῦτα, ἀπὸ τὶς ἀντίστοιχες ἀντεθνοπατριωτικὲς ταινίες καὶ θεατρικὰ ἔργα (ἔχουν βγεῖ καὶ τέτοια στὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ τσουβάλι).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Τελικά ο Σμαραγδής έχει δίκιο; Ανύπαρκτοι οι αναχρονισμοί;