Στέναξε στον πόνο του και έγινε θηρίο,
σαν έπεσε η Πόλη η Ρωμιά, η άσπιλή μας κόρη.
Ψάχνει να βρει το δίκιο του μέσα σε Συμπληγάδες,
ένας γενναίος Βασιλιάς στον άσπλαχνο χειμώνα,
διαφεντευτείς Δραγάτσης.
Πορφύρα γέεννα η ματιά, τα πόδια μαρμαρένια,
θέλουν να γράψουν τη σκλαβιά στου Άδη τα τεφτέρια.
Ο οδυρμός της Μάνας ,της χιλιοπικραμένης,
θα σκορπιστεί με τον αχό, ετούτης νέας μάχης.
Μα σαν ανοίξει αυτός ξανά τη σφραγισμένη πύλη,
η εποχή μας θα γενεί, νέος Χρυσός Αιώνας.
Γιώργος Γκοτζιάς, Φεβρουάριος 2012