Η 24η Απριλίου του 1915 θεωρείται η ημερομηνία που ξεκίνησε η γενοκτονία Αρμενίων.
Η αρχή έγινε στην Κωνσταντινούπολη με τη σύλληψη περίπου 300 ατόμων που ανήκαν στην ηγεσία της αρμένικης κοινότητας. Ακολούθησαν συνεχείς συλλήψεις, δολοφονίες, βασανισμοί και εκτοπισμοί Αρμενίων. Ο ακριβής αριθμός των νεκρών δεν έχει προσδιοριστεί, καθώς υπάρχει διαφωνία στις καταγραφές.
Οι Τούρκοι, οι οποίοι δεν δέχονται τη λέξη «γενοκτονία», κάνουν λόγο για 600-800 χιλιάδες, ενώ οι Αρμένιοι και δυτικές πηγές αναφέρουν πως οι νεκροί έφτασαν στο 1,5 εκατομμύριο.
Δείτε ένα βίντεο ντοκουμέντο με μαρτυρίες και οπτικοακουστικό υλικό από το έγκλημα των Τούρκων:
Ως γενοκτονία των Αρμενίων (αρμενικά: Χαγιότς τσεγκασπανουτιούν) αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σφαγές Αρμενίων είχαν γίνει και ενωρίτερα επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ, το 1894-96, με τον αριθμό των νεκρών να εκτιμάται μεταξύ 80 και 300 χιλιάδων και τον αριθμό των ορφανών παιδιών σε 50.000. Ωστόσο οι πλέον εκτεταμένες σφαγές Αρμενίων αποδίδονται στο κίνημα των Νεότουρκων (1908-18). Ως έναρξη της Αρμενικής Γενοκτονίας συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915, όταν η ηγεσία της Αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι της Πόλης απαγχονίστηκαν. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες.
Ο Σεμιόν Ιβάνοβιτς Αράλοφ, πρώην στρατιωτικός, ήταν πρεσβευτής της Σοβιετικής Ένωσης στην Τουρκία από τον Ιανουάριο 1922 ως τον Απρίλιο 1923. Στο βιβλίο του «Απομνημονεύματα ενός σοβιετικού διπλωμάτη, 1922-1923» (1960) αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο η Σοβιετική Ένωση στήριξε πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά την Τουρκία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία, καθώς και σε ορισμένα περιστατικά από τις βιαιότητες των Τούρκων κατά Αρμενίων και Ελλήνων:
«Τα τουρκικά στρατεύματα, τα οποία διοικούσε ο αντιδραστικός στρατηγός Κιαζίμ Καραμπεκίρ πασάς, προέβαιναν σε ομαδικές σφαγές Αρμενίων, ύστερα από προγραφές. Σφάχτηκαν περισσότερο από 69.000 άνθρωποι.»
Το μυθιστόρημα του Αυστριακού συγγραφέα Φραντς Βέρφελ Οι σαράντα μέρες του Μουζά Νταγκ (1933) θεωρείται μνημείο ιστορικής μνήμης καθώς περιλαμβάνει μαρτυρίες της εποχής και συνέβαλε στην αφύπνιση της διεθνούς κοινής γνώμης σχετικά με την ύπαρξη και τις αποδείξεις των διώξεων και της γενοκτονίας των Αρμενίων.
