από τη σελίδα Comunità dei Greci Ortodossi in Venezia
Το Λίντο της Βενετίας (Lido di Venezia) είναι ένα μακρόστενο νησί μήκους περίπου 11 χλμ. που ορίζει το όριο της Λιμνοθάλασσας της Βενετίας προς την ανοικτή θάλασσα.
Ουσιαστικά όλη η ανατολική ακτή του νησιού είναι μια συνεχής παραλία.
Το νησί κατοικείται από περίπου 20 χιλιάδες κατοίκους. Τα ενοίκια και τα ξενοδοχεία είναι, γενικότερα, πιο φθηνά από την Βενετία, παραδόξως όμως, το Λίντο φημίζεται για τον ποιοτικό και φινετσάτο τουρισμό του.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας λαβαίνει χώρα στο Λίντο κάθε Σεπτέμβριο.
Ακριβώς απέναντι από το Λίντο βρίσκεται το νησί του Αγίου Λαζάρου των Αρμενίων, που φιλοξενεί από το 1731 Αρμένιους μοναχούς που έφυγαν από την Κορώνη Μεσσηνίας.
Υπάρχουν τρεις οικισμοί πάνω στο νησί. Το Λίντο κέντρο, στα βόρεια, είναι η έδρα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, ενώ είναι γνωστό και για τα ιστορικά ξενοδοχεία του. Το Μαλαμόκκο στο κέντρο ήταν ο αρχαιότερος και για αιώνες ο μοναδικός οικισμός του Λίντο, που ανάγει την ίδρυσή του στα βυζαντινά χρόνια. Ταυτίζεται με το κάστρο “Μεταμαύκον” που μνημονεύει ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος.
Κάποτε υπήρξε η έδρα του Δούκα των Βενετικών (θεσμός που αργότερα εξελίχθηκε σε αυτό που γνωρίζουμε ως Δόγης της Βενετίας).
Το Αλμπερόνι στο νότιο άκρο του νησιού έχει το γήπεδο του γκολφ. Τακτική συγκοινωνία λεωφορείων διατρέχει κατά μήκος το νησί.
Οι περισσότερες πλαζ είναι ιδιωτικές, συχνά ανήκουν στα ξενοδοχεία ή νοικιάζουν καμπίνες, αλλά προς τα άκρα του νησιού υπάρχουν δύο τεράστιες ελεύθερες δημόσιες παραλίες όπου συχνάζουν οι νέοι.
Η Αδριατική είναι αρκετά καθαρή και όχι κρύα, με μόνο πρόβλημα τις περιστασιακές τσούχτρες.
Οι παραλίες του Αιγαίου είναι ακριβώς το αντίθετο. Το Αιγαίο φαίνεται ανεξήγητα κρύο στους Βενετούς. Επίσης, οι παραλίες στο Αιγαίο τείνουν να είναι βαθιές, ενώ στο Λίντο μπορείς να περπατήσεις 100 μέτρα μέσα στη θάλασσα και ακόμη θα “πατάς”!
Η θάλασσα είναι θολή εξαιτίας των ποταμιών που ρίχνονται σε αυτήν καθ’ όλο το μήκος της ακτογραμμής.
Και λίγη ιστορία:
Το 1177 ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα και ο Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ υπέγραψαν στο Λίντο τη Συνθήκη της Βενετίας μετά την ήττα του πρώτου στη Μάχη του Λενιάνο το 1176. Ο δόγης Ντομένικο Α΄ Κονταρίνι έκτισε λίγο πριν τον θάνατο του στο Λίντο την εκκλησία Σαν Νικολό ντε Λίντο αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο (1071).
Ο στόλος των Βενετών που συμμετείχε στην Α΄ Σταυροφορία με αρχηγό τον επίσκοπο Ενρίκο Κονταρίνι γιο του δόγη Ντομένικο Α΄ στον δρόμο για τους Αγίους Τόπους πέρασε από τα Μύρα και πήρε τα υπόλοιπα μικρότερα οστά του Αγίου Νικολάου. Τα περισσότερα είχαν κλαπεί από τους ναυτικούς που έκτισαν τον κύριο ναό του Αγίου στο Μπάρι (1087). Οι Βενετοί πήγαν κατόπιν στους Αγίους Τόπους και επέστρεψαν με τα οστά στην Βενετία (6 Δεκεμβρίου 1100). Ο επίσκοπος Ενρίκο Κονταρίνι διεκδικούσε τον Άγιο Νικόλαο σαν έναν μεγάλο Άγιο προστάτη της Βενετίας και αντίπαλο του Ευαγγελιστή Μάρκου, αυτό ήταν αδύνατο επειδή τα περισσότερα οστά βρίσκονταν στο Μπάρι. Τοποθέτησε τα οστά στον ναό που έκτισε ο πατέρας του που έγινε κατόπιν ένας από τους κύριους τόπους λατρείας του Αγίου. Το 1202, στην αρχή της Δ΄ Σταυροφορίας, το Λίντο χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο για δεκάδες χιλιάδες σταυροφόρους, που αποκλείσθηκαν εκεί από τους Ενετούς όταν δεν μπορούσαν να πληρώσουν για τη μεταφορά τους με ενετικά πλοία.
